Αρτηριακή υπέρταση

Τι είναι η αρτηριακή υπέρταση; Αυτή είναι μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από μετρήσεις της αρτηριακής πίεσης πάνω από 140 mm Hg. Τέχνη. Σε αυτή την περίπτωση, ο ασθενής επισκέπτεται πονοκεφάλους, ζάλη και αίσθημα ναυτίας. Η εξάλειψη όλων των συμπτωμάτων που έχουν προκύψει μπορεί να είναι μόνο ειδικά επιλεγμένη θεραπεία.

Η αρτηριακή υπέρταση μπορεί να είναι μια ανεξάρτητη ασθένεια ή να συνοδεύει διάφορες παθολογίες, αποτελώντας το σύμπτωμά τους. Η υπέρταση είναι μία από τις αιτίες της στεφανιαίας νόσου και της σοβαρής νεφρικής βλάβης.

Σε υπερτασικούς ασθενείς, οι δείκτες συχνά επιστρέφουν στο φυσιολογικό μόνο μετά τη λήψη ειδικών φαρμάκων και οι αυξήσεις της πίεσης μπορούν να παρατηρηθούν τακτικά και χωρίς προφανή λόγο. Είναι εντελώς αδύνατο να θεραπεύσετε την ασθένεια, αλλά η πρόληψη σοβαρών συνεπειών και η εκμάθηση του ελέγχου της πίεσής σας είναι μια εφικτή εργασία.

Μην κάνετε αυτοθεραπεία. Στο πρώτο σημάδι της ασθένειας, συμβουλευτείτε έναν γιατρό.

Αιτίες

Μέχρι σήμερα, οι ακριβείς λόγοι για τους οποίους θα μπορούσε να εμφανιστεί η ιδιοπαθής αρτηριακή υπέρταση είναι άγνωστοι. Υπάρχουν οι ακόλουθοι παράγοντες κινδύνου:

• κληρονομικότητα;
• υποσιτισμός;
• κακές συνήθειες;
• παραβίαση του μεταβολισμού του λίπους.
• Νεφρική Νόσος;
• Διαβήτης;
• στρες;
• ανενεργός τρόπος ζωής.

Ταξινόμηση ασθενειών

Κατά τη διάρκεια μιας διαγνωστικής εξέτασης, είναι πολύ δύσκολο να προσδιοριστεί η θέση της συγκέντρωσης παθολογικών παραγόντων που προκαλούν αύξηση της πίεσης. Η παθογένεση έχει επίσης διαφορές λαμβάνοντας υπόψη τις ποικιλίες της νόσου. Υπάρχει η ακόλουθη ταξινόμηση της αρτηριακής υπέρτασης:

1. Πνευμονική βασική αρτηριακή υπέρταση - θεωρείται μια από τις ποικιλίες της αρτηριακής υπέρτασης, σπάνια, αλλά αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για την ανθρώπινη ζωή. Είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστεί αυτή η πάθηση από τα συμπτώματα, και ακόμη πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Η πνευμονική αρτηριακή υπέρταση σχηματίζεται λόγω αύξησης της πνευμονικής αγγειακής αντίστασης και, ως αποτέλεσμα, ανεπαρκούς ροής αίματος.
2. Κακοήθης. Τα συμπτώματα μιας τέτοιας αρτηριακής υπέρτασης παρουσιάζονται με τη μορφή αυξημένης αρτηριακής πίεσης έως 220/130. υπάρχει ριζική αλλαγή στο βυθό και διόγκωση του δίσκου του οπτικού νεύρου. Εάν η διάγνωση έγινε έγκαιρα, τότε είναι δυνατή η θεραπεία αυτού του τύπου αρτηριακής υπέρτασης.
3. Νεοαγγειακή αρτηριακή υπέρταση. Οι λόγοι για τον σχηματισμό αυτού του τύπου ασθένειας είναι η παρουσία παθολογιών όπως η αγγειίτιδα, η αγγειακή αθηροσκλήρωση και οι κακοήθεις σχηματισμοί στα νεφρά. Η παθογένεση της νόσου μειώνεται στο σχηματισμό χαρακτηριστικής πίεσης, η οποία μπορεί να αντιπροσωπεύεται σε φυσιολογική συστολική και αυξημένη διαστολική αρτηριακή πίεση.
4. Αστάθεια αρτηριακή υπέρταση. Για αυτόν τον τύπο ασθένειας, είναι χαρακτηριστική η περιοδική ομαλοποίηση της πίεσης. Οι ασθενείς που πάσχουν από αυτή τη μορφή αρτηριακής υπέρτασης δεν ονομάζονται ασθενείς, καθώς αυτή η κατάσταση δεν είναι παθολογία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, σε μια χρονική περίοδο, η αρτηριακή πίεση επανέρχεται στο φυσιολογικό.

Συμπτωματική αρτηριακή υπέρταση και οι τύποι της

Η δευτεροπαθής αρτηριακή υπέρταση είναι μια παθολογική διαδικασία που σχετίζεται με ασθένειες των οργάνων που εμπλέκονται στην ομαλοποίηση της αρτηριακής πίεσης. Έχει την ακόλουθη ταξινόμηση:

1. Αιμοδυναμική - σχετίζεται με παραβιάσεις των αιμοδυναμικών καταστάσεων λόγω οργανικής παθολογίας μεγάλων αγγείων. Αυτή η μορφή συμπτωματικής αρτηριακής υπέρτασης εμφανίζεται λόγω σκλήρυνσης των τοιχωμάτων του αορτικού θαλάμου, αρθρώσεων της αορτής, ανεπάρκειας της αορτικής βαλβίδας.
2. Νευρογόνος. Αυτός ο τύπος συμπτωματικής αρτηριακής υπέρτασης εμφανίζεται λόγω ασθενειών του περιφερικού νευρικού συστήματος, εγκεφαλικών κακώσεων, αθηροσκλήρωσης.
3. Ενδοκρινοπάθεια. Αυτή η μορφή συμπτωματικής αρτηριακής υπέρτασης παρατηρείται σε ορμονικά ενεργούς όγκους των επινεφριδίων, της υπόφυσης, της διάχυτης τοξικής βρογχοκήλης.
4. Νεφρογενής αρτηριακή υπέρταση. Αυτός ο τύπος συμπτωματικής αρτηριακής υπέρτασης εμφανίζεται για τους εξής λόγους: φλεγμονή των νεφρών, συμπίεση τους, νεφρολιθίαση. Η νεφρογόνος αρτηριακή υπέρταση συνοδεύεται από αιφνίδια έναρξη, ταχεία και συχνά κακοήθη πορεία. Η νεφρογόνος αρτηριακή υπέρταση χωρίζεται σε δύο τύπους: την νεφρική και την παρεγχυματική.
5. Ιατρικός. Αυτή η μορφή συμπτωματικής αρτηριακής υπέρτασης σχετίζεται με τη χρήση φαρμάκων που αυξάνουν την αρτηριακή πίεση.

Συμπτώματα

Πριν υπάρξουν επιπλοκές της αρτηριακής υπέρτασης, προχωρά χωρίς ορισμένες εκδηλώσεις. Το μόνο σύμπτωμα αυτής της ασθένειας είναι η υψηλή αρτηριακή πίεση. Η παθογένεια της υπέρτασης περιορίζεται στον σχηματισμό πονοκεφάλων στο πίσω μέρος του κεφαλιού και στο μέτωπο, ζάλη και αχαρακτήριστο ήχο στα αυτιά.

Βλάβη οργάνου στόχου

Αυτού του είδους τα συμπτώματα της αρτηριακής υπέρτασης εμφανίζονται πολύ πρώτα λόγω της αυξημένης ευαισθησίας αυτών των οργάνων στην αυξημένη πίεση. Το πρώτο στάδιο των κυκλοφορικών διαταραχών χαρακτηρίζεται από τον σχηματισμό πονοκεφάλων και ζάλης. Στη συνέχεια, ο ασθενής έχει αδυναμία, αναβοσβήνει μαύρες κουκίδες μπροστά στα μάτια του, δυσκολία στην ομιλία. Τέτοια συμπτώματα ενοχλούν ένα άτομο σε μεταγενέστερο στάδιο της νόσου. Επιπλέον, μπορεί να εμφανιστούν επιπλοκές όπως εγκεφαλικό έμφραγμα και αιμορραγία.

Συγκοπή

Σε αυτή την περίπτωση, η παθογένεση της νόσου μειώνεται σε αύξηση της αριστερής κοιλίας λόγω μιας αντισταθμιστικής αντίδρασης που αποσκοπεί στην ομαλοποίηση της τάσης του τοιχώματος. Ως αποτέλεσμα, αυξημένο μεταφορτίο, καρδιακή ανεπάρκεια. Όταν η καρδιά είναι κατεστραμμένη, δεν υπάρχουν οι πιο ευνοϊκές προβλέψεις, επειδή τέτοιες αλλαγές στη δουλειά της είναι αιτίες καρδιακής ανεπάρκειας, ξαφνικού θανάτου και ανάπτυξης διαταραχών του κοιλιακού ρυθμού. Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα είναι:

• πνευμονικό οίδημα;
• δυσκολία στην αναπνοή τη στιγμή της σωματικής δραστηριότητας.
• καρδιακό άσθμα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αρτηριακή υπέρταση σε παιδιά και ενήλικες προκαλεί πόνο στην περιοχή της καρδιάς συγκεκριμένης φύσης. Μπορούν να επισκεφθούν ένα άτομο σε κατάσταση ξεκούρασης ή συναισθηματικής υπερέντασης χωρίς να εκτελούν σωματική δραστηριότητα. Η κύρια εκδήλωση των παρουσιαζόμενων πόνων στο στήθος είναι η αδυναμία εξάλειψής τους με τη βοήθεια της νιτρογλυκερίνης.

Η παθογένεση αυτής της παθολογικής διαδικασίας σε ορισμένους ασθενείς μειώνεται στο σχηματισμό δύσπνοιας σε πρώιμο στάδιο της νόσου μετά την εφαρμογή μικρών φορτίων ή σε κατάσταση ηρεμίας. Όλα αυτά υποδηλώνουν χαρακτηριστικές αλλαγές στον καρδιακό μυ και το σχηματισμό καρδιακής ανεπάρκειας. Με μια τέτοια ασθένεια, οι άνθρωποι έχουν πρήξιμο των κάτω άκρων, η αιτία του οποίου είναι η κατακράτηση ιόντων νατρίου και νερού στο σώμα.

Εάν η βλάβη έχει επηρεάσει τα νεφρά, τότε κατά την εξέταση ούρων, εντοπίζεται μια πρωτεΐνη σε αυτήν και παρατηρείται επίσης μικροαιματουρία και κυλινδρουρία. Πολύ σπάνια, η παθογένεια της νόσου περιλαμβάνει την εμφάνιση νεφρικής ανεπάρκειας.

Βλάβη στα μάτια

Όχι τόσο συχνά, αυτή η αρτηριακή υπέρταση σε παιδιά και ενήλικες επηρεάζει την όραση, με αποτέλεσμα τη μείωση της ευαισθησίας στο φως και την τύφλωση. Εάν υπάρχει διαταραχή της όρασης στο φόντο της υψηλής αρτηριακής πίεσης, τότε οι ασθενείς έχουν μαύρες κουκκίδες μπροστά στα μάτια, ομίχλη ή πέπλο. Οι λόγοι για τέτοιες αλλαγές είναι η παραβίαση της κυκλοφορίας του αίματος στον αμφιβληστροειδή. Οι επιπλοκές μπορεί να εκδηλωθούν ως διπλωπία, διαταραχή της όρασης ή πλήρη απώλεια όρασης.

Πονοκέφαλο

Αυτό το σύμπτωμα θεωρείται το πιο κοινό στην αρτηριακή υπέρταση. Ανησυχεί τον ασθενή οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας ή της νύχτας. Μπορεί να εκρήγνυται στη φύση και να εστιάζεται στο πίσω μέρος του κεφαλιού και στη συνέχεια να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την περιοχή του κεφαλιού. Αυξημένοι πονοκέφαλοι στην αρτηριακή υπέρταση εμφανίζονται όταν βήχετε, γέρνοντας το κεφάλι. Αυτό μπορεί να συνοδεύεται από πρήξιμο των βλεφάρων και του προσώπου. Κατά την εκτέλεση μασάζ σε αυτή την περίπτωση, σε ασθενείς που πάσχουν από αρτηριακή υπέρταση, υπάρχει βελτίωση στην εκροή αίματος στις φλέβες και αυτό οδηγεί σε μείωση του πόνου μέχρι την πλήρη εξαφάνισή του.

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι πονοκέφαλοι στο φόντο της παρουσιαζόμενης νόσου είναι αποτέλεσμα τεταμένων μαλακών μυών του ίδιου του κεφαλιού ή των τενόντων. Ο σχηματισμός ενός τέτοιου συνδρόμου πόνου συμβαίνει μετά από ψυχοσυναισθηματική ή σωματική υπερένταση. Κατά κανόνα, ένας τέτοιος πόνος συμπιέζεται ή σφίγγει τη φύση του. Ένας ασθενής που πάσχει από αρτηριακή υπέρταση έχει αίσθημα ναυτίας, ζάλης. Με την παρουσία παρατεταμένου πόνου, ο αδιάκοπος πόνος είναι χαρακτηριστικός, η ευερεθιστότητα εμφανίζεται στους ασθενείς, η ευαισθησία σε αιχμηρούς ήχους αυξάνεται, γίνονται γρήγοροι.

Στάδια της νόσου

Για τη σωστή ρύθμιση του σταδίου αυτής της παθολογικής διαδικασίας, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθεί η ταξινόμηση. Εξαρτάται από τη βλάβη του οργάνου-στόχου. Υπάρχουν τρία στάδια της νόσου.

Ανετα

Αυτό το στάδιο χαρακτηρίζεται από μια ελαφρά αύξηση της αρτηριακής πίεσης κατά 180/100 mm Hg. Τέχνη. το επίπεδο πίεσης είναι ασταθές. Κατά την ανάπαυση σε ασθενή που πάσχει από αρτηριακή υπέρταση, οι δείκτες αρτηριακής πίεσης επανέρχονται στο φυσιολογικό. Λόγω της στερέωσης της νόσου, η πίεση αναπόφευκτα αυξάνεται. Πολύ συχνά, οι άνθρωποι δεν παραπονιούνται για τη δημιουργία διαταραχών σχετικά με την υγεία τους. Αλλά για ένα εύκολο στάδιο, τα δικά του συμπτώματα είναι χαρακτηριστικά:

• πονοκεφάλους?
• θόρυβος στα αυτιά?
• κακός ύπνος?
• ψυχική παρακμή?
• ζάλη;
• ρινορραγία.

Κατά κανόνα, δεν υπάρχουν εκδηλώσεις υπερτροφίας της αριστερής κοιλίας, το ΗΚΓ δεν έχει ανωμαλίες, η νεφρική λειτουργία χωρίς παθολογικές αλλαγές, ο βυθός δεν αλλάζει.

Μεσαίο

Αυτό το στάδιο χαρακτηρίζεται από την παρουσία υψηλότερου και πιο σταθερού επιπέδου αρτηριακής πίεσης. Μπορεί να φτάσει τα 180–105 mm Hg. Τέχνη. οι ασθενείς συχνά εμφανίζουν πονοκεφάλους, ζάλη, πόνο στην περιοχή της καρδιάς, που έχουν στηθάγχη.

Αυτό το στάδιο χαρακτηρίζεται από τυπικές υπερτασικές κρίσεις. Η παθογένεση της νόσου περιλαμβάνει τα ακόλουθα σημάδια βλάβης στα όργανα-στόχους:

• υπερτροφία του αριστερού?
• εξασθένηση του τόνου Ι στην κορυφή της καρδιάς.
• τόνος έμφασης II στην αορτή.
• σε ορισμένους ασθενείς, συμπτώματα ΗΚΓ υποενδοκαρδιακής ισχαιμίας.

Όσον αφορά το κεντρικό νευρικό σύστημα, υπάρχουν διάφορες εκδηλώσεις αγγειακής ανεπάρκειας, εγκεφαλικά εγκεφαλικά επεισόδια, παροδική εγκεφαλική ισχαιμία. Για τον βυθό, εκτός από τη μείωση των αρτηριδίων, υπάρχει συμπίεση των φλεβών, αύξησή τους, αιμορραγίες, εξιδρώματα. Η ροή του αίματος στους νεφρούς και ο ρυθμός σπειραματικής διήθησης για αυτό το στάδιο μειώνονται. Αλλά είναι αδύνατο να ανιχνευθούν αυτές οι εκδηλώσεις στην ανάλυση των ούρων.

βαρύς

Αυτό το στάδιο της νόσου χαρακτηρίζεται από συχνά αγγειακά ατυχήματα. Προκύπτουν λόγω της σημαντικής και σταθερής αύξησης της αρτηριακής πίεσης, καθώς και της εξέλιξης της αρτηριοσκλήρωσης και της αθηροσκλήρωσης μεγαλύτερων αγγείων. Σε αυτό το στάδιο, η αρτηριακή πίεση φτάνει τα 230–120 mm Hg. Τέχνη. δεν υπάρχει αυθόρμητη ομαλοποίηση της αρτηριακής πίεσης. Σε σοβαρό στάδιο, η ασθένεια επηρεάζει τα ακόλουθα όργανα:

• καρδιά - σχηματίζονται στηθάγχη, κυκλοφορική ανεπάρκεια, έμφραγμα του μυοκαρδίου, αρρυθμίες.
• εγκέφαλος - σχηματίζονται ισχαιμικά και αιμορραγικά εμφράγματα, εγκεφαλοπάθεια.
• οφθαλμικός βυθός?
• νεφρά - χαμηλή ροή αίματος και σπειραματική διήθηση.

Παράγοντες κινδύνου

Επί του παρόντος, η σοβαρότητα της περιγραφόμενης νόσου εξαρτάται άμεσα από τα γεγονότα κινδύνου. Ο κίνδυνος έγκειται στον σχηματισμό καρδιαγγειακών επιπλοκών στο πλαίσιο της υψηλής αρτηριακής πίεσης. Λαμβάνοντας υπόψη τις παρουσιαζόμενες επιπλοκές, διαγιγνώσκεται η πρόγνωση των συνεπειών της αρτηριακής υπέρτασης. Υπάρχουν οι ακόλουθοι παράγοντες κινδύνου που επιδεινώνουν την πορεία της νόσου και την πρόγνωσή της:

• ηλικία - σε άνδρες μετά από 50 χρόνια, σε γυναίκες μετά από 60 χρόνια.
• κάπνισμα;
• υψηλή χοληστερόλη;
• κληρονομικός παράγοντας?
• ευσαρκία;
• υποδυναμία?
• Διαβήτης.

Οι παρουσιαζόμενοι παράγοντες κινδύνου μπορούν να εξαλειφθούν (διορθώνονται) και ενδέχεται να μην είναι διορθώσιμοι. Ο πρώτος τύπος παραγόντων κινδύνου χαρακτηρίζεται από την παρουσία σακχαρώδη διαβήτη, υψηλή χοληστερόλη, κάπνισμα, σωματική αδράνεια. Οι μη διορθωμένοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν τη φυλή, το οικογενειακό ιστορικό και την ηλικία.

Λαμβάνοντας υπόψη τον βαθμό της αρτηριακής υπέρτασης και τους παράγοντες που συμβάλλουν στη νόσο, παρατηρείται πρόβλεψη για το σχηματισμό τέτοιων επιπλοκών όπως έμφραγμα ή εγκεφαλικό για τα επόμενα 10 χρόνια.

Με ήπιο βαθμό αρτηριακής υπέρτασης και απουσία παραγόντων κινδύνου, ο σχηματισμός επιπλοκών του καρδιαγγειακού συστήματος ελαχιστοποιείται για τα επόμενα 10 χρόνια. Με μη φαρμακευτική θεραπεία για ένα χρόνο και αναθεώρηση του τρόπου ζωής σας, είναι δυνατό να εξαλειφθεί αυτός ο βαθμός της παθολογικής διαδικασίας. Εάν οι ενδείξεις πίεσης είναι μεγαλύτερες από 140/90 mm Hg. Άρθ. , τότε συνταγογραφείται φαρμακευτική αγωγή.

Ο μέσος βαθμός κινδύνου συνοδεύεται από τη δημιουργία επιπλοκών στο πλαίσιο της αρτηριακής υπέρτασης για 10 χρόνια σε αναλογία 20%. Η αρτηριακή υπέρταση 2ου βαθμού αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο με τον 1ο βαθμό, αλλά εδώ ρυθμίζεται και ο έλεγχος της δυναμικής για έξι μήνες. Εάν υπάρχουν κακά αποτελέσματα της αρτηριακής πίεσης και η σταθερή διατήρησή της, τότε πραγματοποιείται φαρμακευτική θεραπεία.

Οι παράγοντες κινδύνου υψηλού βαθμού συνοδεύονται από τη δημιουργία επιπλοκών εντός 30%. Σε αυτή την περίπτωση, σε έναν ασθενή που πάσχει από αρτηριακή υπέρταση συνταγογραφείται πλήρης διάγνωση σε συνδυασμό με μη φαρμακευτική θεραπεία.

Σε πολύ υψηλό κίνδυνο, ο ασθενής συνταγογραφείται επείγουσα διαφορική διάγνωση της αρτηριακής υπέρτασης και λήψη φαρμάκων.

Διαγνωστικές μέθοδοι

Μόνο μετά από ενδελεχή μελέτη μπορείτε να συνταγογραφήσετε αποτελεσματική θεραπεία και να εξαλείψετε όλες τις εκδηλώσεις αυτής της ασθένειας. Η διάγνωση της αρτηριακής υπέρτασης βασίζεται στους ακόλουθους τύπους εξέτασης:

• ΗΚΓ, ανάλυση γλυκόζης και πλήρης εξέταση αίματος.
• Υπερηχογράφημα των νεφρών, προσδιορισμός του επιπέδου ουρίας, κρεατινίνης στο αίμα, γενική ανάλυση ούρων - πραγματοποιούνται προκειμένου να αποκλειστεί η νεφρική φύση του σχηματισμού της νόσου.
• Συνιστάται να γίνεται υπερηχογράφημα των επινεφριδίων εάν υπάρχει υποψία φαιοχρωμοκυτώματος.
• ανάλυση για ορμόνες, υπερηχογράφημα του θυρεοειδούς αδένα.
• MRI εγκεφάλου;
• Διαβούλευση με νευρολόγο και οφθαλμίατρο.

Αποτελεσματική Θεραπεία

Η θεραπεία της αρτηριακής υπέρτασης πρέπει να πραγματοποιείται υπό τη συνεχή επίβλεψη ιατρού. Είναι αυτός που είναι υποχρεωμένος να κάνει ακριβή διάγνωση, να πραγματοποιήσει πρόσθετα διαγνωστικά, τα οποία περιλαμβάνουν έλεγχο:

• θόλος;
• νεφρική λειτουργία?
• το έργο της καρδιάς.

Μετά από αυτό, ο ειδικός μπορεί να συνταγογραφήσει αντιυπερτασική θεραπεία, να καθορίσει διάφορες επιπλοκές. Κατά κανόνα, ασθενείς στους οποίους ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά το σύνδρομο της αρτηριακής υπέρτασης νοσηλεύονται στο νοσοκομείο προκειμένου να πραγματοποιηθούν όλες οι απαραίτητες μελέτες και η επιλογή της θεραπείας.

Μη φαρμακευτική θεραπεία

Μια τέτοια θεραπεία συνιστάται για όλους τους ασθενείς, ανεξάρτητα από τον βαθμό της νόσου της χρήσης φαρμάκων. Τέτοια θεραπεία για την υπέρταση περιλαμβάνει:

1. Να κόψει το κάπνισμα. Είναι πολύ σημαντικό να αλλάξετε τον τρόπο ζωής σας, τέτοιες αλλαγές χρησιμεύουν ως εξαιρετική πρόληψη ασθενειών του καρδιαγγειακού συστήματος.
2. Εξάλειψη των περιττών κιλών. Μια κοινή αιτία της υψηλής αρτηριακής πίεσης είναι το υπερβολικό βάρος, επομένως η διατροφή παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό το θέμα. Επιπλέον, μια ισορροπημένη και σωστή διατροφή έχει ευεργετική επίδραση σε παράγοντες κινδύνου όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπερτροφία του μυοκαρδίου.
3. Μειωμένη ποσότητα πρόσληψης αλατιού. Σύμφωνα με συνεχείς μελέτες, η μειωμένη ποσότητα αλατιού που καταναλώνεται στα 4, 5 g / ημέρα βοηθά στη μείωση της συστολικής αρτηριακής πίεσης κατά 4-6 mm Hg. Τέχνη.
4. Ασήμαντη κατανάλωση ισχυρών ποτών.
5. Ειδικά σχεδιασμένη δίαιτα. Η διατροφή σας πρέπει να περιλαμβάνει λαχανικά, φρούτα, τροφές με υψηλή περιεκτικότητα σε μαγνήσιο, κάλιο, κάλιο, ψάρια, θαλασσινά. Επιπλέον, η δίαιτα περιλαμβάνει περιορισμένη πρόσληψη ζωικών λιπών.
6. Δραστήριος τρόπος ζωής. Εδώ, το γρήγορο περπάτημα για 30 λεπτά 3-4 φορές την εβδομάδα είναι πολύ χρήσιμο. Όταν εκτελείτε ισομετρικά φορτία, μπορείτε να προκαλέσετε αύξηση της αρτηριακής πίεσης.

Ιατρική περίθαλψη

Η θεραπεία με φάρμακα θα πρέπει να συνταγογραφείται λαμβάνοντας υπόψη τις ακόλουθες συστάσεις:

1. Η θεραπεία ξεκινά με μικρές δόσεις φαρμάκων.
2. Ελλείψει θεραπευτικού αποτελέσματος, είναι απαραίτητο να αντικατασταθεί η χρήση ενός φαρμάκου με ένα άλλο. Το διάστημα μεταξύ των βαθμών πρέπει να είναι μικρότερο από 4 εβδομάδες, υπό την προϋπόθεση ότι δεν απαιτείται ταχεία μείωση της αρτηριακής πίεσης.
3. Η χρήση φαρμάκων μακράς δράσης για την επίτευξη 24ωρου αποτελέσματος με μία μόνο δόση.
4. Εφαρμογή του βέλτιστου συνδυασμού συσκευών.
5. Η θεραπεία πρέπει να είναι μόνιμη. Δεν επιτρέπεται η χρήση του φαρμάκου σε μαθήματα.
6. Ο αποτελεσματικός έλεγχος της αρτηριακής πίεσης καθ' όλη τη διάρκεια του έτους συμβάλλει στη σταδιακή μείωση της δόσης και της ποσότητας του φαρμάκου.

Προληπτικές ενέργειες

Η πρόληψη της αρτηριακής υπέρτασης περιλαμβάνει τις ακόλουθες συστάσεις:

1. Εάν τα μέλη της οικογένειας έχουν αυτή την ασθένεια και είστε άνω των 30 ετών, τότε πρέπει να μετράτε τακτικά την πίεσή σας.
2. Κόψτε το κάπνισμα και το αλκοόλ.
3. Θα πρέπει να ακολουθείτε μια δίαιτα χαμηλή σε λιπαρά και αλάτι.
4. Άσκηση σε εξωτερικούς χώρους.
5. Αποφύγετε διάφορες αγχωτικές καταστάσεις.
6. Διατηρήστε το φυσιολογικό σωματικό βάρος.

Με την αρτηριακή υπέρταση, ένα άτομο μπορεί κάλλιστα να ζήσει μια φυσιολογική πλήρη ζωή, αλλά με την επιφύλαξη όλων των συστάσεων που περιγράφονται. Ο έλεγχος της αρτηριακής πίεσης σε αυτή την περίπτωση είναι ένα από τα κύρια συστατικά της επιτυχούς θεραπείας της νόσου. Επομένως, προσπαθήστε να μην ξεκινήσετε την ασθένεια και επισκεφθείτε έναν γιατρό έγκαιρα για να αποφύγετε διάφορες σοβαρές επιπλοκές.